Neuroimmunologiczna modulacja bólu
i medycyna regeneracyjna w leczeniu bólu przewlekłego
We wstępie autorzy stwierdzają, że w odróżnieniu od bólu ostrego, dzięki któremu staramy się unikać urazów ból przewlekły nie przynosi korzyści biologicznych. Przewlekły ból często wynika z choroby (np. zapalenie stawów, rak) i urazu (np. uszkodzenie nerwu, uszkodzenie rdzenia kręgowego), dotyka do 30% dorosłych na całym świecie i kosztuje amerykańską gospodarkę ponad 600 miliardów dolarów rocznie. Samo zapalenie stawów wpływa na ponad 53 miliony osób w Stanach Zjednoczonych. Obecnie niechirurgiczne terapie takie jak zastrzyki steroidowe, wiskosuplementacja kwasem hialuronowym (HA) i terapia opioidami mają ograniczenia ze względu na niską skuteczność i skutki uboczne.
Nowe podejście do leczenia zapalenia stawów i innych często bolesnych stanów (np. urazy pleców i szyi, ból neuropatyczny) jest niezwykle potrzebne. Autorzy omawiają najnowsze postępy w obszarze badań związanych z regeneracyjną medycyną bólu. Regeneracyjne terapie bólu przewlekłego wykorzystują własne zdolności naprawcze organizmu i opierają się na lepszym zrozumieniu mechanizmów neurobiologicznych, które pośredniczą i modulują percepcję bólu i tym jak procesy zapalne wpływają na dynamiczne „obwody bólowe”.
W opracowaniu autorzy omawiają patogenezę bólu neropatycznego i bólu artretycznego poprzez regulację ekspresji genów w neuronach czuciowych zwojów korzeni grzbietowych:
Autorzy omawiają przedkliniczne modele komórkowych i bezkomórkowych terapii egzosomowych (https://pl.wikipedia.org/
Autorzy porównują tesowane klinicznie krwiopochodne i komórkowe terapie bólu takie jak autologiczna kondycjonowana surowica (ACS Orthokine), osocze bogatopłytkowe (PRP) i mezenchymalne komórki macierzyste (MSC) oraz mechanizmy ich działania poprzez wytwarzanie mediatorów terapeutycznych:
W publikacji autorzy prezentują dowody przedkliniczne i kliniczne potwierdzające zastosowanie ACS, PRP i MSC w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego i biodrowego, ścięgna, i choroba kręgosłupa, oraz przewagę ACS nad kwasem hialuronowym (HA):
